7روز

بسم الله الرحمن الرحیم

چرا نام امامان(ع) در قرآن نیامده است؟

قسمت اول

راز این مسئله طی پی جویی در قرآن به دست می آید.اصولا قرآن به جای معرفی شخص به معرفی شخصیت می پردازد.در رابطه با امامان(ع)قرآن شخصیت های ممتاز شان را بیان می کند نه شناسنامه آنها.

اما حکمت این شیوه ی بیان چیست؟

می توانیم این شیوه را آشکار گویی در عین رمز گونگی بنامیم.چرا که قرآن آیات تطهیر و ابلاغ و اکمال و مباهله و ...را در لابه لای مطالب دیگر بیان می کند هرچند دلایل محکمی از نظر تاریخی و سیاق آیات وجود دارد که ارتباط آن ها را با اهل بیت (ع)روشن می سازد.

اما حکمت های این کار:

انگشت گذاشتن روى اشخاص در مواردى، چندان نقشى در روشنگرى ندارد؛ بلکه در
نهایت به نوعى پیروى کورکورانه مى کشاند. البته این مانع نیست که در موارد بایسته،
افراد نیز معرفى شوند؛ ولى اساسا معرفى شخصیت، معرفى الگوها است و در نتیجه جامعه
را به جاى گرایش هاى تعصب آمیز جاهلانه، به سمت تعقّل، ژرف اندیشى و توجّه به
ملاک ها، فضایل و امتیازات واقعى سوق مى دهد.

 

۴ـ۲. معرفى شخصیت زمینه ساز پذیرش معقول است؛ در حالى که معرفى شخص در بعضى موارد
موجب دافعه مى شود. این روش، به ویژه در شرایطى که شخص از جهاتى تحت تبلیغات سوء
قرار گرفته و یا جامعه به هر دلیلى آمادگى پذیرش وى را ندارد، بهترین روش است. این
مسئله دقیقا در مورد امیرمؤمنان علیه السلاموجود داشته است.

 

براى شناخت درست این موضوع باید شرایط و ویژگى هاى جامعه اسلامى در زمان نزول قرآن
را در نظر گرفت تا در پرتو آن، بتوان به درک صحیحى از مسئله نایل آمد. بررسى دقیق
این مسئله از گنجایش این نوشتار خارج است؛ لیکن به اختصار مى توان گفت به استثناى
اندکى از مؤمنان برجسته، اکثریت جامعه صدر اسلام نسبت به اهل بیت علیهم السلام - به
ویژه حضرت على علیه السلام - پذیرش لازم را نداشتند. پیامبر صلى الله علیه و آله
نیز در مقاطع مختلف، با دشوارى هاى زیادى، آن حضرت را مطرح مى ساخت و در هر مورد،
با نوعى واکنش منفى و مقاومت رو به رو مى شد. دلایل این امر متعدد است؛ از جمله:

 

الف. بسیارى از مخالفان، کسانى بودند که تا مدتى پیش، در صف معارضان اسلام قرار
داشتند و رویاروى خود، شمشیر امام على علیه السلام را دیده و از همان زمان کینه وى
را به دل گرفته بودند. حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام یکى از علل روى گردانى مردم از
آن حضرت را همین نکته (نکیر سیفه) بیان فرموده است.

 

ب. تفکرات و سنت هاى غلط جاهلى، هنوز بر اندیشه مردم حاکم بود و آنان امورى مانند
گرایش هاى قبیله اى، مسئله سنّ و ... را در امور سیاسى دخیل مى دانستند. لذا مثلاً
به بهانه جوان بودن حضرت على علیه السلام، وى را چندان شایسته براى رهبرى جامعه
نمى دانستند.

 

ج. تفکّرى خطرناک در سطح جامعه تبلیغ مى شد، مبنى بر اینکه پیامبر
صلى الله علیه و آله درصدد است خویشان خود را براى همیشه، بر مسند قدرت و حکومت
بنشاند. در این راستا خدمات ارزنده آن حضرت را نوعى بازى سیاسى تفسیر مى کردند که
براى چنگ اندازى به حکومت، براى خود و اهل بیتش انجام داده است. بازتاب این مسأله
در برخورد جابربن نضر یا حارث بن النعمان الفهرى با پیامبر صلى الله علیه و آله پس
از واقعه غد^یر
و نیز در سخنان یزید پس از شهادت امام حسین علیه السلام کاملاً روشن است.

 

خلاصه نویسی از کتاب امام شناسی(پرسشها و پاسخهای دانشجویی.ج4ص67-71

پی نوشت:بیشتر بخوانید

صلواتی تقدیم به شهید عباس بابایی

من غدیریم!

8روز

بسم الله الرحمن الرحیم
 

بحث از «غدیر» بحثی عبث و بی فایده!
⁉️پرسش :👇👇👇
با توجه به اینکه علی(ع) در زمان ما حضور نداردند و زمان حکومت مطرح شده در حدیث غدیر گذشته است، آیا اثبات حق حکومت و خلافت بلافصل و بحث کردن از ماجرای غدیر فایده ای دارد؟!
🔰پاسخ اجمالی:
اولا: ابلاغ پیام غدیر به آیندگان، دستور پیامبر است و شیعه از دستور پیامبر پیروی می کند. ثانیا: شناخت امام مانند شناخت پیامبر اهمیت دارد و اگر کسی پیام غدیر را قبول کند از مکتب و تفسیر و روایت امام علی(ع) و سایر امامان اهل بیت(ع) تبعیت خواهد کرد. ثالثا: بحث از غدیر نه تنها اختلاف آور نیست، بلکه حل کننده اختلاف است و مشخص می شود شیعه برای عقاید خود دلیل دارد و از دشمنی هایی که به خاطر تهمت مخالفان وحدت ناشی شده کاسته می شود. رابعا: اگر این بحث فایده ای ندارد، پس دلیلی برای نگرانی علمای اهل سنّت از ذکر داستان غدیر وجود ندارد!

کانال رسمی پاسخ به شبهات ، شایعات و مطالب روز
https://eitaa.com/mobahesegroup
http://sapp.ir/mobahesegroup

صلواتی تقدیم به شهیدمسلم بن عقیل

پی نوشت:

عید قربان مبارک!

من غدیریم!

امام رضا (ع) و زندگی.

بسم الله الرحمن الرحیم

 

کتا ب«امام رضا(ع) و زندگی»

صلواتی تقدیم به شهید صادق عدالت اکبری

از کتاب«امام رضا(ع) و زندگی»2

بسم الله الرحمن الرحیم

...وضع مالی ام خیای خوب بود.پول بسیاری گرد آورده بودم و با خود گفتم که حتما امام(ع) از این همه پول خوشحال می شوند. نمی دانم،شاید هم از خاطرم گذشت که به هرحال،ما ثروت مندان هستیم که مشکلات مادی امام را برطرف می کنیم و ایشان از گرفتن این همه پول خوشحال می شوند.
به منزل امام(ع) رفتم و همه پول ها را تقدیم ایشان کردم.در کمال ناباوری،هیچ آثاری از شادی در چهره حضرت(ع)ندیدم و ایشان خیلی معمولی رفتار کردند.
من خیلی اندوهگین شدم و با خودم گفتم،چنین پولی برایشان آوردند و او خوشحال نمی شود!!لحظه ای بعد،امام (ع)برای شستن دست هایش روی تختی نشست.خدمتکار،آفتابه و تشت را آورد.امام(ع)همان طور که دستش را جلو آورده بود،فرمود:«آب بریز»،و مشغول شستن دستهایش شد.
من نیز نگاه می کردم.چیز عجیبی دیدم.اول گمان کردم که خیالاتی شده ام.بیشتر دقت کردم.از جایم بلند شدم و جلو تر رفتم.باور کردنی نبود.آب،پس از تماس با دست امام(ع) به طلا تبدیل می شد.همین طور طلا بود که از میان انگشتان ایشان در تشت می ریخت.
امام متوجه من شد،روبه من کرد و فرمود:« کسی که چنین است،به پولی که تو برایش آورده ای،اعتنایی ندارد.» این گونه بود که بی نهایت از اندیشه ام شرمسار شدم.
 

منبع: الکافی.ج۱ص۴۹۱ح۱۰
از کتاب«امام رضا(ع)و زندگی»مولف:مهدی غلامعلی.نشر به نشر

صلوات تقدیمی به حضرت شاهچراغ(ع)

از کتاب «امام رضا (ع) و زندگی»

بسم الله الرحمن الرحیم

......روزی در مجلس علی بن موسی الرضا(ع) بودم و امام مشغول گفت و گو با شیعیان بود.در گوشه ای دیگر از مجلس،زید بن موسی[از برادران امام(ع)]برای حاضران سخن می گفت.وی چنان خطیبانه و بلند سخنرانی می کرد که صدایش به گوش امام(ع) می رسید.او به مردم فخر می فروخت که ما خانواده اهل بیت چنان و چنینیم،به مراتب از شما مردم برتریم و ....... مردم هم محو سخنان او بودند.

ناگاه امام(ع) به او رو کرد و فرمود:

ای زید!آیا حرف های نقالان و قصه گویان کوفه تو را مغرور کرده است؟آیا فریب این روایت آنان را خورده ای که می گویند:«چون فاطمه(س)عفت خود را حفظ کرد،خداوند آتش را بر ذریه ی او حرام نموده است؟»به خدا سوگند این روایت فقط برای حسن و حسین و فرزندان بی واسطه ی آن حضرت است.آیا این پذیرفتنی است که پدرت موسی بن جعفر (ع) پیوسته اطاعت خدا کند،روز هارا روزه بگیرد و شب ها را به نماز و عبادت زنده بدارد و تو برعکس،معصیت و نافرمانی خدا کنی،پس در روز رتاخیز هردو در عمل مساوی باشید و جزای هردو بهشت باشد؟

اگر این گونه باشد که بی تردید تو عزیزتر از پدرت نزد خدا هستی!زیرا او با طاعات خود سزاوار بهشت شده است و تو بی طاعت و با معصیت همان پاداش را گرفته ای!مگر نشنیده ای که جدمان علی ابن الحسین(ع)فرمود:«برای نیکوکار ما دو برابر پاداش،و برای بدکار ما دو برابر کیفر است.»

آن گاه امام روبه من،درباره ی فرزند ناخلف نوح سخن گفت و آیه«یا نوح انه لیس من اهلک انه عمل غیر صالح»«ای نوح به درستی که او(فرزندت)از اهل تو نیست.زیرا عملش نادرست است.»را تلاوت کرد و ادامه داد که«او پسر واقعی نوح بود،اما از آنجا که خداوند عزوجل را نافرمانی کرد،خداوند او را نپذیرفت، و ما اهل بیت(ع)نیز این چنین هستیم،هر کس از ما نافرمانی خدا را کند،از ما نیست،و تو ای حسن!اگر خداوند را اطاعت کنی از ما اهل بیت(ع)خواهی بود.

منابع:عیون اخبار الرضا ج2ص257ح1و2،سوره ی هود ایه46

از کتاب امام رضا(ع) و زندگی.گزارش ها و داستان هایی کوتاه از زندگی و شیوه رفتاری امام رضا(ع)  

مولف: مهدی غلامعلی

نشر به نشر

شادی روح شهید محمد امین کریمیان صلوات

 

صفحه علمدار گرافیک

 

صفحه ی علمدار گرافیک( t.me/AlamdarGraphic )

از کار های خوب حمایت کنیم تا زیاد بشن...

شادی شهید علمدار صلوات