بسم الله الرحمن الرحیم

 

امروز داشتم به این فکر می کردم که بعضی کارها چه قدر زود برایمان عادی می شود.فکر می کردم مثلا ده سال پیش اگر یک خانم پاچه های شلوارش را بالا می کشید و در خیابان راه می رفت چه طور نگاهش می کردیم؟ یا اگر یک آقا با شلوارک در خیابان راه می افتاد یا یک ماشین صدای ضبطش را آنقدر بلند می کرد که صدایش تا چند چهار راه آنورتر هم می رسید؟

تصمیم گرفتم برام عادی نشه.

تصمیم گرفتم هربار که یک کار اشتباه می بینم یا حتی مهم تر ،می کنم.برام عادی نشه.اگه گناهی رو تکرار می کنم هربار اونقدر برام زشت باشه که از خودم خجالت بکشم(البته امید به رحمت خدا سرجاش!)

تصمیم گرفتم این جمله رو بذارم کنار(همه می کنن،همه می گن،همه همین جوری ان)

یکی از دوستام خیلی قشنگ می گفت:اینقدر خدا تو قرآن می گه اکثر الناس لا یعلمون دلیل داره!!!(با کمی تلخیص)

تصمیم گرفتم بشینم نوع حرف زدن،نوع لباس پوشیدن،نوع رفتار هام و خلاصه سرتاپام رو یه دور چک کنم ببینم خدایی نکرده تو فرمول اکثرالناس لا یعلمون جا می گیره یا نه

خدا قوت...

*صلوات برای شادی شهید عباسعلی فنایی